مسئول روابط عمومی دانشکده: خانم لعیا صادقی نژاد

 

تحصیلات:  کارشناسی کتابداری و علوم اطلاع رسانی

 

********************************

 

تاريخچه تاسيس روابط عمومي در ايران

 

شيوه نـوين روابط عمومي در ايـران با ملي شدن صنعت نفت هـمزمان است؛ سپـس وزارتخــانه‌ها و سازمان‌هاي زيادي به منظور نشر اخـبار و ارائه عملـكرد انجـام شده و ارتباط مردمـي و تسلط برافكار عمومي و ايجاد ارتباط با رسانه‌هاي همگاني نياز خود را در اين زمينه احساس كرده و روابط عمومي را به شكل نخستين آن آغاز كردند.

 

نخستين روابط عمومي در ايران به طور رسـمي در مرداد ماه سال ۱۳۳۲ شمسي در شركت سابق نفت ايران آغاز به كار كرد و اولين گردانندگان آن دكتر نطقي استاد علوم ارتباطات و شاعر و نويسنده معاصر مرحوم ابوالقاسم حالت بودند كه بعداً استاد ابوالفضل مرعشي نيز به اين جمع پيوست.

 

در بسياري از سازمان‌ها و ادارات تا سال ۱۳۴۵ اداراتي به نام تبليغات و انتشارات و يا انتشارات و اطلاعات فعاليت مي‌كردند كه از اين تاريخ به بعد نام اين ادارات به روابط عمومي تغييركرد. در سـال ۱۳۴۵ مسئولان شركت ملي نفـت ايران، موسسه مطبـوعاتي كيـهان، دانشگاه تهران و وزارت اطلاعات و جهانگردي وقت به فكر تاسيـس يك مركز آموزش عالي براي رشته روابط عمومي افتادند.

 

اين مركز يك سال بعد افتتاح شد و بيش از صد نفر دانشجو از ميان فارغ التحصيلان دوره دبيـرستان را جهت تحصيل در دوره ليسانس روابط عمومي پذيرفت. اين مركز در آغاز نام مؤسسه عالي مطبوعات و روابط عمومي را براي خود برگزيد.

 

اين مؤسسه پس از چندي نام (مؤسسه علوم ارتباطات اجتماعي) را به خود گرفت و بعدها به (دانشكده علوم ارتباطات اجتماعي) تغييرنام داد و تا سال ۱۳۵۸ به فعاليت مشغول بود . درطول ۱۳ سال فعاليت اين دانشكده نزديك به هزار نفر موفق به اخذ مدرك ليسانس روابط عمومي از آن شدند.

 


تعريف روابط عمومى

 

اصطلاح روابط عمومى، ترجمه واژه انگليسى public Relations براى نخستين بار در آمريكا در اتحاديه راه آهن به كار برده شد و در ايران نخستين بار در شركت نفت به كار رفته و دفترى در آن شركت ايجاد شد. روابط عمومى را در زبان عربى (العلاقات العامه) ترجمه كرده‌اند.

 

تعاريف گوناگونى از روابط عمومى از سوى صاحب‌نظران، كارشناسان و مؤلفان كتاب‌هاى اين رشته بيان شده است از جمله: ركس هارلو از پيش‌قدمان روابط عمومى در جهان مى‌گويد: روابط عمومى دانشى است كه به وسيله آن سازمان‌ها آگاهانه مى‌كوشند، بر مسئوليت اجتماعى خويش عمل كنند تا بتوانند تفاهم و پشتيبانى كسانى را كه براى توسعه اهميت دارد، به دست آورند. در اين باره انجمن روابط عمومى آلمان مى‌گويد: روابط عمومى، تلاش آگاهانه و قانونى به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم، براساس تحقيق علمى و عملى صحيح و مستمر، ميسر است. انجمن جهانى روابط عمومى نيز گفته: روابط عمومى بخشى از وظايف مديريت سازمان است و عملى ممتد، مداوم و طرح ريزى شده است كه از طريق آن افراد و سازمان‌ها مى‌كوشند تا تفاهم و پشتيبانى كسانى را كه با آنها سر و كار دارند، به دست آورند.

 


وظايف روابط عمومى

 

اعمال مديريت شايسته در جامعه، در درون شبكه‌هاى ارتباطى گسترده نياز به اطلاعات و آگاهى‌هاى متقن، به روز، واقعى و كارآمد از جامعه دارد. دستيابى به چنين اطلاعات و آگاهى‌ها نياز به روابط عمومى قوى و پايدار را محرز مى‌كند. از عمده وظايف روابط عمومى مى‌توان به اين موارد اشاره كرد:

 

  • مطلع كردن و خبر دادن

 

  • ترغيب، تشويق، ترويج و تبليغ

 

  • انجام تحقيقات اجتماعى و افكار سنجى و پيوند آن به منابع سازمان و عموم مردم

 

  • هماهنگى موارد نياز سازمان

 

  • برقرارى ارتباط با فرد، گروه، عموم و سازمان‌ها به نحوى كه براى آن مؤسسه يا سازمان اهميت دارد يا در آينده خواهد داشت.

 


نقش و جايگاه روابط عمومی

روابط عمومي در هر سازماني، سامانه برقراري ارتباط مؤثر، نزديك و سازنده مديريت آن سازمان با ديگر بخش‌ها اعم از بخش‌هاي دروني يا بخش‌هاي بيروني محسوب مي‌شود. با برقراري اين ارتباط به نحو شايسته امكان تطابق بروندادهاي يك سازمان با نيازهاي بيروني فراهم مي‌شود. فرآيندي كه علت وجودي پيدايش و استمرار حيات آن سازمان محسوب مي‌شود. روابط عمومي درحقيقت، ابزار دوگانه‌اي است كه از يك سو باعث آگاهي مديران از محيط پيرامون آنها مي‌شود و از سوي ديگر باعث انعكاس درست فعاليت آنان به جمعيت مخاطب مي‌گرددبرقراري اين ارتباط دوطرفه در هر سطحي، مترادف سطح توفيق روابط عمومي است.  به همين دليل توجه به چند نكته درخصوص فعاليت روابط عمومي حائز اهميت استنخست آنكه در فعاليت‌هاي روابط عمومي همواره ارتباط « دوسويه» است.

 

     دوم آنكه در فرآيندهاي ارتباطي روابط عمومي همواره اصل بر «تفاهم» استدر ارتباطات اين حوزه نه تنها «تحميل» جايي ندارد بلكه از «اقناع» نيز پرهيز مي‌شود. چراكه در اقناع نوعي رويكرد سلطه جويانه مخفي را مي‌توان جستجو كرد. فرآيندي كه در بلند مدت باعث مقاومت مخاطب در برابر پيام مي‌شود.
      
نكته ديگر اتكاء به «تحقيق» به معناي واقعي كلمه استاتكاء برتحقيق به معناي واقعيت بي پيرايه هر پديده، اين امكان را براي روابط عمومي بوجود مي‌آورد كه تصميم سازي سازمان را در بهترين جهت هدايت كند. «تحقيق» و نيل به واقعيت بي‌پيرايه تنها از راه سنجش مستمر و منظم امكان پذير است و تنها از اين راه است كه مي‌توان با انتقال و ارايه اطلاعات دقيق و كارآمد به حوزه مديريت سامانه، «اعتماد» او را جلب و در فرآيند تصميم سازي او مشاركت نمود.

 

 

       نكته بعدي «اخلاق» در روابط عمومي است. گرچه رويكرد سنتي به روابط عمومي رويكردي ابزاري و استفاده از اين واحد معمولاً براي تبليغ و پروپاگاند محسوب مي‌شود. اما جايگاه علمي روابط عمومي نه تبليغ بلكه تبيين جايگاه سامانه در جامعه و تبيين فرآيندهاي درون سامانه براي مديريت است. در اين راه پايبندي به اخلاق حرفه اي نه فقط از جهت ارزش هاي متعالي كه از ديدگاه فني و حرفه اي نيز يك ضرورت استبدون اين پايبندي اطلاعات دقيق و درستي به مديريت و سازمان منتقل نخواهد شد. در آن صورت سامانه پي به نقائص خود نخواهد برد و مآلاً در پي رفع نواقص و ارتقاء كيفيت خود برنخواهد آمد. فلذا عمل «شرافتمندانه»، احترام به مخاطبين اعم از موافق و مخالف،  تأكيد بر تفاهم و تعامل ،‌ايجاد هماهنگي بين سازمان و گروه هاي مرتبط ، توجه به منافع بلند مدت، تميز واقعيات از شبهاتي كه خود را هم‌چون واقعيات جلوه مي‌دهند، وفاداري به اهداف سازمان و تثبيت رفتار صادقانه با همكاران از جمله مباني ضروري در فعاليت هر سيستم و من جمله روابط عمومي است.
در اين راه روابط عمومي از دو نكته مهم نيز بايد پرهيز كند: نخست «اغراق» در انعكاس موفقيت‌هاست و دوم «تعديل» وجوه منفي است.

     در نهایت با تکیه بر این رویکرد، روابط عمومی را باید بخشی از فرآیند «مدیریت» دانست نه ابزاری برای اعمال مدیریت. به عبارت دیگر روابط عمومی یک سامانه اجرایی در نظام مدیریت محسوب نمی‌شود، بلکه یک سامانه مشورتی در فرآیند تصمیم سازی و سیاست گذاری است. روابط عمومی جزئی از سیستم تطبیقی سازمان با محیط خود است. روابط عمومی به سازمان و مدیریت آن کمک می‌کند تا با محیط خود به تعامل مناسب بپردازد. روابط عمومی یک منعکس کننده محض نیست، بلکه یک عامل مشارکتی است در اصلاح آنچه که در نهایت به جامعه منعکس می‌شود. به این منظور روابط عمومی دانشکده بهداشت دامغان در جهت تحقق اهداف دانشگاه علوم پزشکی سمنان خود را ملزم به برنامه ریزی و تلاش می‌داند.